…maar zeker niet mijn allereerste schrijfsel.
Als meisje zat ik al uuuren te schrijven, op mijn kamer, of voor de tent, of op school tijdens een saaie les.
Verhalen met en zonder einde. Gedichten. Liedjes. Brieven.
Geschreven met een vulpen, dat was het meest magisch. Dat geluid van pen op papier.
Dat geluid, of meer nog dat gevoel, is voor mij nog steeds betoverend. Dat de woorden die in mij leven zomaar stromen. Mijn gedachten zwart op wit.
Tot nu toe hield ik al die intieme schrijfsels voor mezelf. Veilig in een dagboek. Of op kladblaadjes of in telefoonnotities die ik dan later ineens weer vond, verbaasd dat ík dit geschreven had…aan dat Zweedse meer. Of aan die ene man. Over wat ik zag, wat ik voelde. Een paar woorden maar, en toch een sfeer gevangen, een moment bewaard.
Schrijven doe ik ook op Facebook. Wat een eindeloos mooi oefenkladblok is dat.
Dan voelt mijn hart ineens dat het delen wil. Omdat het pijn heeft, of juist blij is. Omdat ik geraakt ben of alleen. Een kort bericht over waar ik me op dat moment bevind. Echt heel spannend kan dat voelen!
En dat wat ik schrijf dan raakt, vanuit mijn echtheid naar jouw echtheid…dat vind ik wonderschoon. En ik geniet er zeer van.
Raken, geraakt worden. Genieten van dat gevoel van voelen in mijn lijf. Dat is belangrijk voor mij. Heel lang was dat spannend want ik had het niet geleerd. Ik voelde wel, intens zelfs. En schreef het dus veilig en geheim in mijn dagboeken, maar verder?
Gelukkig weet ik dat nu. Ik heb het geleerd. Ik mag het doorgeven.
Want schrijven is mooi, voelen is prachtig maar wat het levend maakt is dat ik het met jou kan delen!
Daarover gaat mijn gloednieuwe website, over doorgeven. En over voelen en delen.
Mijn website, die óók zo lang eerst in mijzelf heeft geleefd. Maanden van doorvoelen en twijfelen of het klopt, of ik klop. Jaren eigenlijk, want wat heb ik al veel geschreven over waarvan ik droom, wat ik graag wil en wat ik goed kan. En wat niet ook.
Dat zal door blijven gaan, ik zal blijven schrijven en blijven voelen.
En daarover zal ik dus zo nu en dan, als mijn hart zegt dat het tijd is, met je delen.
Het voelt als een geboorte. Mezelf zo laten zien. Wel een geboorte die volgt op een voldragen zwangerschap. Natuurlijk en op het juiste moment. Zoals alles wat zich manifesteert dat is, al lijkt dat soms anders.
Ik ga voor een wonderschoon en speels 2017, ga je mee?
In Liefde,
Judith
dag lieve dochter van me, gefeliciteerd met deze geweldige website! Wat ziet die er mooi uit en ook inhoudelijk heel informatief, duidelijk maar toch ook bescheiden en integer. Ik ga steeds al je blogs lezen, want het laat een kant zien van het kind dat ik heb gedragen en gekoesterd, die nu een waardevolle en vooral liefdevolle vrouw is geworden, een kant die ik nog niet zo goed ken, maar tegelijkertijd toch zo vertrouwd is.
liefs van je moeder
Hallo Judith,
Seems like you have finally reached your destination. I know first hand what you can accomplish with eiter a talk, a hug or a touch of your magical hands.
You are an energybender, the equalizer people who lost track along the way need so badly.
All of our past encounters ended in deep realization what it means to be truly human. A feeling even though there are so many of us, only a few of us know so well.
I am glad everything now comes together and more people can benefit from you, the earthmother that you are. I hope you realize how lucky you are to being able to give so much love and energy without depleting yourself.
All the best on this new venture and hopefully we will see eachother soon…
Robert
Lieve Judith,
Wat een prachtige website, helemaal zoals ik jou zie en voel, zacht, echt en puur!
Fijn dat jij er bent en jouw unieke waarde toevoegt aan deze wereld, dank je wel!
Grote omhelzing….Gerrie